Te lezen op internet over Wil van Piet van Kees van Corse

Biografie Wil van der Meer

 

Wil van der Meer (1-1-1961) zet als kind al zijn eerste stappen op het podium bij de toneelvereniging St. Pancratius in Roelofarendsveen en is in die tijd ook een verwoed deelnemer aan het schooltoneel. Wanneer hij na de middelbare school een opleiding moet kiezen, komt hij in aanraking met de Akademie voor Kleinkunst, waar met name de combinatie van zingen en spelen hem aantrekt.

Na zijn afstuderen in 1984 speelt Wil van der Meer in de jeugdmusical Niettemin van Stichting Jeugdtheater Amsterdam en in het toneelstuk Jan Rap en zijn Maat. In de jaren daarna is hij betrokken bij een lange rij theater- en muziekproducties, ondermeer in een fraaie rol als achtergrondzanger bij de muziektheaterproductie La Pat.

In 1987 maakt hij samen met anderen Nachtschade, een amusant nachtclubprogramma tijdens het Holland Festival. Bij het Nationale Toneel speelt Van der Meer in Alkestis, in de regie van Shireen Strooker, in wiens regie hij ook te zien is in Ondine en De Vortex. In seizoen 90/91 is hij te zien in de succesvolle theaterbewerking van Het Koekoeksnest door Margith Vrenegoor en in 1992 speelt hij in Kafka's Kruis in de regie van Frans Strijards.

Zang en muziek maakt al regelmatig deel uit van zijn werk als acteur tot 1993, maar vanaf dat jaar is Wil van der Meer steeds vaker te zien in musicals. De eerste keer in Sweeney Todd, gevolgd door Carlie, Joe en Tsjechov. Vier avontuurlijke musicals waar regisseur en spelers op zoek gaan naar nieuw materiaal. Juist bij die zelfwerkzaamheid komt de opleiding aan de Akademie voor Kleinkunst goed van pas.

Daarna maakt hij deel uit van de succesvolle kerstproducties van Bruun Kuijt in Theater Bellevue en het Nieuwe de la Mar zoals Scrooge, Familiecircus Barendi en Het Mysterie van Charles Dickens in 2000.

In de kindermusical Pluk van de Petteflet in het seizoen 2003-2004 werkt hij opnieuw samen met regisseur Bruun Kuijt. In 2005 - 2006 speelt hij Jan, de vader uit de strip van Jan, Jans en de Kinderen. In datzelfde jaar presenteert hij ook zijn liedjesprogramma A Talent to Amuse. Later in het seizoen speelt hij in het vervolg van Pluk: Pluk redt de dieren, dat hij ook samen met Bruun Kuijt schrijft. De Volkskrant (8 mei 2006) schrijft: "Maar bovenal houdt Wil van der Meer deze energieke groep bij elkaar met even rustig als prachtig geacteerde herenrollen. De musical van Van der Meer en Kuijt is misschien wel beter dan het boek." Pluk redt de dieren krijgt een nominatie voor de ANWB Publieksprijs voor beste kleine musical (maximaal 11 castleden).

Ook opera staat op zijn repertoire; in 1999 zingt hij in de opera's Het Net van Hefaistos en Il Tabaro en Gianni Schicchi, in 2002 in Mavra, in 2003 in de Opera Film Rigoletto, in 2004 in Buwalsky, A Road Opera en in 2005 in Sancta Susanna en in 2007 in Gods Videotheek bij Opera Spanga.

In de laatste decennia is hij te zien geweest in een groot aantal televisie- en filmproducties in alle soorten en maten. Net als op het podium houdt Wil van der Meer hier ook van afwisseling. Op televisie in onder andere in Pleidooi, In de Vlaamse Pot en Baantjer. Op het witte doek ondermeer in Flodder van Dick Maas, Lang leve de koningin van Esmee Lamers, Filmpje van Paul Ruven, Karakter van Mike van Diem en Pietje Bell van Maria Peters.

Een serie waar hij met veel plezier aan terugdenkt is Stichting Dikke Vrienden bij de VPRO, onder regie van Titus Tiel Groenestege.

In het najaar 2003 speelt hij in Blauw Bloed, een 'koninklijke' serie die hij bovendien samen met Ellie van Dooren heeft geschreven voor Villa Achterwerk.

Sinds 1998 is Wil van der Meer verbonden aan de Akademie voor Kleinkunst als projectbegeleider en is hij tevens docent op de Frank Sanders Musical opleiding. Sinds die tijd is hij ook spelcoach voor de VPRO jeugdserie Zaai. In 2001 kreeg Zaai de prijs voor de beste jeugdserie: de Gouden Stuiver. Als regisseur was hij ondermeer betrokken bij Klein Blond Leed van Hetty Feteris en bij voorstellingen van diverse cabaretiers als Schoon aan de Haak, Kiki Heessels en Leon van der Zanden.

 

2. Wil van der Meer in Zuid Zfrika

5 september 2007: Wil is net terug uit Zuid-Afrika alwaar hij zijn voorstelling over Sir Noël Coward, A Talent to Amuse speelde tijdens het festival Darling Voorkamerfest. De Zuid-Afrikaanse gerenommeerde krant Die Burger schreef:

"Die Voorkamerfest wek nostalgie vir huiskonserte. Ons tweede opvoering is toe in die voorkamer van 'n ou huis met 'n breë stoep, in 'n tuin op 'n plek waar die erf nog groot kan wees. Dis oorgroei ja, maar dis soosons dit sou wou ná die winterreëns.
Uit Nederland het die tenoor Wil van der Meer met sy begeleier op klavier, Frans Heemskerk, in manelpakke, wit hanskoene en strikdassies ons op die stoep verwelkom. Oomblikke later het Van der Meer verander in 'n Noël Coward -"kenner" - sogenaamd daardie fyn meester van 'n ander tyd, ander ere, se lyfbediende en vriend. Uit die koloniale geskiedenis? Inderdaad! Maar dis tog ook deel van so baie van ons se geskiedenis. Wie het nie saamgesing op Vrystaatse plase, op Kenia se hooglande, in Karoo- gehuggies en die townships aan Mad Dogs and Englishmen Go out in the Midday Sun en Don't put your Daughter on the Stage, Mrs Worthington nie? Wanneer die uitvoering deur een van Europa se sjarmantste en mees gesofistikeerde kunstenaars met naatlose styl en behendigheid voor jou afspeel, jy net: sela!"

Op 25, 27, 28, 29, 31 juli en 2, 3, 4 en 5 augustus 2007 was Wil te zien als Joseph Kiss in de nieuwste Opera Spanga productie, de multimedia-opera Gods Videotheek. De Volkskrant schreef: "Niet alleen in zijn rol als videotheekhouder, ook als zanger ontstijgt de tenor Wil van der Meer het niveau..."

Weinig mensen weten dat Noël Coward ook de auteur van een indrukwekkend "light verse" oeuvre is. Hij schreef meer dan vijfhonderd liedjes waarvoor hij de muziek componeerde en die hij op een onnavolgbare manier vertolkte. De songs variëren van romantische liefdesliedjes tot bittere beschouwingen over de Engelse gewoonten en eigenaardigheden.
Wil presenteert zijn keuze uit Coward's evergreens - soms hilarisch - samen met zijn pianist Frans Heemskerk. Check de speellijst.

Wil van der Meer werkt voornamelijk als acteur/zanger in (muziek)theaterproducties, films en voor televisie. Daarnaast werkt hij ook als regisseur. Nasynchronisatie en acteren in TV commercials, het inspreken en inzingen t.b.v. diverse doeleinden zijn hierop een aanvulling.

Naast deze werkzaamheden geeft Wil van der Meer ook les op diverse scholen en houdt hij zich bezig met het ontwikkelen van theater- en televisieconcepten. In opdracht van diverse bedrijven en instellingen schrijft hij muziektheaterproducties. Originele scripts, aangevuld met gebeurtenissen en verwikkelingen van de bedrijven en instellingen zelf.

 

3. A Talent to Amuse (reprise)

Wil van der Meer
A Talent to Amuse (reprise)
Een selectie uit de liedjes van Noël Coward (theaterconcert)

januari en februari 2008 in diverse theaters in Nederland

De acteur/zanger Wil van der Meer (Pluk van de Petteflet, Buwalsky, a road opera, Sweeney Todd en Jan, Jans & de kinderen) presenteert zijn keuze uit de evergreens van de Engelsman Sir Noël Coward (1899 -1973). Hij laat u, samen met zijn pianist Frans Heemskerk, kennismaken met Coward’s ontroerende en hilarische liedjes.

Velen kennen Noël Coward van zijn geestige en stijlvolle komedies. Weinigen weten dat hij ook de schrijver, componist en onnavolgbare vertolker was van een indrukwekkend en omvangrijk (meer dan 500 liedjes!) ‘light verse’ oeuvre. De songs variëren van romantische liefdesliedjes tot bittere beschouwingen over de Engelse gewoonten en eigenaardigheden.

Coward was een buitengewoon begaafde artistieke duizendpoot: “A talent to amuse”. Hij werd als oergeestige, elegante en frivole creatie van de nieuwe Engelsman een icoon van het Engelse theater. Nooit daarvoor had een theaterpersoonlijkheid zo’n status van beroemdheid bereikt, vergelijkbaar met die van ’The Beatles’ enkele decennia later.

Hij maakte onder andere het humoristische Mrs. Worthington, een ‘cri de coeur’ over al die affreuze en ambitieuze moeders die probeerden een engagement bij hem los te peuteren voor hun, in hun ogen zeer getalenteerde dochters en het ontroerende zelfportret If love were all.

“I believe in doing what I can
In crying when I must
In laughing when I choose
Heigho If love were all
I should be lonely
I believe that since my life began
The most I’ve had is just
A talent to amuse
Heigho If love were all.”